BIMHUIS
juni 17, 2015 · by Super User
Misschien wel mijn favoriete plek in Amsterdam, het Bimhuis. Met aangrenzend het Muziekgebouw aan het IJ.
Al toen het Bimhuis nog haar jazzpodium aan de Oude Schans had, kwam ik er graag. Ik had toen bedacht dat ik er ooit nog eens wilde werken, simpelweg om onderdeel uit te maken van deze inspirerende club. En in 2012 kwam ik er te werken; bij het secretariaat en achter de kassa. Ik heb er de meest fantastische concerten gehoord.
Enkele hoogtepunten waren voor mij: Tim Bern met Snakeoil (met de geweldige drummer Ches Smith) Dave Holland's Quintet in het oude Bim (met Chris Potter, Robin Eubanks, Steve Nelson en Nate Smith) en The Bad Plus (een waanzinnig virtuoos trio).
BEZOEK AAN DE BENEDICTIJNEN
juni 17, 2015 · by Super User
Een onvergetelijk inspirerend bezoek brachten we met de groep 'Young Leaders' (o.l.v. Hermine Tien en Teun Hardjono) aan het Benedictijnse klooster in Münsterschwarzach. Hier werkt en woont de bekende abt Anselm Grün.
Zonder dat de broeders ons nadrukkelijk hun levenswijze wilden opleggen, hebben ze ons iets geleerd. Door simpelweg te doen, lieten ze ons zien. Door ons te laten vragen, lieten ze ons zelf antwoorden vinden. Ik vergeet niet gauw de grote grijns van broeder Richard toen hij uit z'n pij het boekje met de 'heilige Regeln' tevoorschijn haalde. Hij hield het hoog, boog het een paar keer bol en zei "Sie mal, die sind flexibel!".
ICP ORCHESTRA
mrt 10, 2016 · by Saskia Bonarius
Het ICP – ofwel Instant Composers Pool Orchestra – strijkt, stampt, plukt, kermt, slaat, blaast en springt uit de band en doet wat het wil om dan weer als een wonder van symbiose terug te vallen in een niet te weerstane swing – stuk voor stuk geweldige muzikanten en mooie, markante persoonlijkheden!
(foto Han Bennink: Francesca Patella)
ALTRA VOLTA
okt 20, 2016 · by Saskia Bonarius
Altra Volta, ons restaurantje op het Boulevard Festival van Den Bosch. Waar we heerlijk Italiaans kookten en de gasten muzikaal verrasten.
Als je ergens veel kan leren over samenwerken dan is het wel in een restaurant. Helder communiceren, efficiënt langs elkaar bewegen op de vierkante meter, veel 'ja!' zeggen en alles ten dienste van het doel: een tevreden gast.
FINS ONTWERP
nov 12, 2016 · by Saskia Bonarius
Als dochter van een Finse moeder ben ik opgegroeid met de kenmerkende Finse vormgeving. De kleurige prints van Marimekko, het glaswerk van Iittala, het servies van Arabia, de meubels van Artek, de gereedschappen van Fiskars - in elk Fins huishouden zie je ze terug. Ik houd van de heldere, organische lijnen en van de uitgesproken kleuren. Schoonheid en efficiëntie gaan altijd samen, vandaar dat de ontwerpen vaak tijdloos blijken.
DIALOGUES DES CARMÉLITES
dec 16, 2016 · by Saskia Bonarius
Deze opera van Francis Poulenc zag ik in 2002 bij De Nationale Opera. Ik was ondersteboven van het geheel; de glasheldere, schone regie van Robert Carsen liet alle ruimte voor de muziek en de vertelling. Ik zat in mijn laatste jaar van de toneelschool en zag voor het eerst een opera die me in alle lagen fascineerde. De dramatische lading van de personages tegen de achtergrond van de Franse Revolutie, op de muziek van Poulenc die het seculiere en sacrale zo mooi in zich verenigt - ik was tot tranen toe geroerd. Later begreep ik dat het libretto gebaseerd is op een nooit gerealiseerd filmscript van Georges Bernanos. Dat had de acteur in mij dus aangesproken - de existentiële angsten van de personages worden heel invoelbaar gemaakt in de ijzersterke dialogen.
L'AMOUR DE LOIN/ONLY THE SOUND REMAINS
dec 16, 2016 · by Saskia Bonarius
In maart 2016 zag ik 'Only the Sound Remains' bij de Nationale Opera en was ik overweldigd. Alles werkte samen in deze productie, tot een bijna tempelachtige belevenis. Toen The Metropolitan 'L'amour de Loin' live in de bioscopen ging broadcasten, wilde ik die dus ook heel graag zien. En wederom, alhoewel de beleving voor een filmdoek vast minder intens zal zijn dan in de zaal, wederom was ik geraakt. De muziek van Kaija Saariaho met het libretto van Amin Maalouf droegen ook hier zoveel lagen in zich. Als je de anekdote zou moeten navertellen ben je snel uitgepraat, maar ga je in op de menselijke queeste of de psychologie van de personages dan kun je uren voort. De historie en de moderne tijd raken elkaar, evenals het alledaagse en het spirituele, alles gedragen door een uitgesproken en zorgvuldige esthetiek. Bovendien waren de zangers hier ook weer prachtig; charismatisch, waarachtig en warm. Kaija Saariaho creëert een eigen klankwereld (ze gebruikt vaak allerlei elektronica, maar gebruikte bijvoorbeeld in 'Only the Sound Remains' ook de Finse Kantele), waar ik me graag in bevind.